Թարգմանություն

Страна, где все люди сделаны из масла

Однажды Джованнино-Бездельник, великий путешественник и землепроходец, оказался в стране, где все люди сделаны из масла. На солнце они таяли, и поэтому им приходилось все время укрываться в тени и прятаться в прохладе. И жили они в городе, где вместо домов повсюду стояли огромные холодильники. Джованнино ходил по улицам этого странного города и видел, как жители сидят у окон своих домов-холодильников, положив на голову пузырь со льдом. На двери каждого холодильника висел телефон, чтобы можно было разговаривать с его обитателями.

– Алло! – сказал Джованнино, сняв трубку у одного из холодильников.

– Алло! – ответили ему.

– Кто говорит? – спросил Джованнино.

– Король страны, Т-де все люди сделаны из масла. А я сбит из сливок высшего сорта, снятых с молока лучших швейцарских коров. Вы обратили внимание намой холодильник?

– Нет, а что? Ах вот в чем дело! Он же из чистого золота!… А вы что, так никогда и не выходите из него?

– Отчего же, иногда выхожу. Зимой. В сильный мороз. И катаюсь в ледяном автомобиле.

– А если, пока ваше величество гуляет, выглянет солнце?… Что тогда?

– Не может оно выглянуть! Это запрещено! Я бы тотчас же приказал моим солдатам посадить его в тюрьму!

– Как бы не так! – рассердился Джованнино, бросил трубку и отправился, путешествовать в другую страну.

Թարգմանություն

Քաղաք, որտեղ ամբողջ մարդիկ պատրաստված են կարագից

Մի անգամ հայտնի ճանապարհորդ և հետախույզ Ջովանինո Բեզդելնիկը հայտնվել էր մի երկրում, որտեղ բոլոր մարդիկ կարագից էին: Արևի տակ նրանք հալվում էին և այդ պատճառով նրանք ստիպված էին ողջ ժամանակ թաքնվել ստվերի տակ: Եվ ապրում էին նրանք մի քաղաքում, որտեղ տների փոխարեն կանգնած էին մեծ սառնարաններ: Ջովանինոն քայլում էր այդ տարօրինակ քաղաքի փողոցներով և նկատեց թե ինչպես են բնակիչներն նստում իրենց սառնարան տան պատուհանագոգին դնելով գլխներին սառցե կտոր: Ամեն սառնարանի դռան մոտ կախված էր հեռախոս, որպեսզի կարողանան խոսել տվյալ բնակիչի հետ:

-         Ալո!- ասաց Ջովանին, վերցնելով լսափողը ինչ-որ սառնարանի:

-         Ալո!-պատասխանեցին նրան:

-         Ով է խոսո՞ւմ –հարցրեց Ջովանինոն.

-         Քաղաքի արքան, ողջ բնակիչներն պատրաստված են կարագից:Իսկ ես պատրաստված եմ բարձր սերուցքային սորտից, վերցված  լավագույն շվեցարական կովերի կաթից: Դուք ուշադրություն դարձ՞րել եք իմ սառնարանին:

-         Ոչ իսկ ին՞չ է ախ ահա թե ինչ է ! այն մաքուր ոսկուց է!...Իսկ դուք ին՞չ է,այդպես էլ երբեք դուրս չ՞եք գալիս այստեղից:

-         Ինչու ոչ, երբեմն դուրս եմ գալիս:Ձմռանը:Ուժեղ սառնամանիքին:Եվ սահում եմ սառցե մեքենայով:

-         Իսկ եթե, ձերդ վեհությունը երբ զբոսնում է, արևը դուրս գա՞… ին՞չ կլինի այդ ժամանակ:

-         Չի կարող նա դուրս գալ! Դա արգելված է! Ես հենց այդ պահին կհրամայեմ իմ զինվորներին նստացնել նրան բանտում!

-         Ինչևիցե! – զայրացավ Ջովանինոն, նետեց լսափողը և շարունակեց ճանապարհորդել ուրիշ քաղաք: